12-10-2013

ความรัก เป็นส่วนผสมของความรูเ้สึกหลายๆอย่าง

ความต้องการ ความใส่ใจ ความสม่ำเสมอ

แต่บางคน อาจมีความรักได้ แม้เพียงสบตา

จงเป็น อย่างที่เคยเป็น

จงซื่อตรง ต่อความรู้สึก ของตนเอง(แต่จงระวังในการแสดงออกของตน)

จงปล่อยวาง ถ้าบางสิ่ง ไม้ได้ดังต้องการ

และรู้เสม ว่ตนเอง นั้นกระทำสิ่งฃใด 

ค่ำคืน

เหนื่อย จนอยากจะหยุดเวลาไว้ 

ไม่อยากลืมตา ไม่อยากพบใคร 

หัวใจ อ่อนล้าจนหมดแรงก้าวเดิน

เคยหวัง ว่าความฝันซักวันคงเป็นจริง

อยากละทิ้ง แต่ก็ทำไม่ได้

มองผู้คน ผ่านเข้ามา แล้วผ่านไป

ท้อ บอกได้เพียงแค่ว่า ท้อ

รู้สึกมืดมน ไร้ทางไปต่อ ไร้ซึ่งจุดหมาย

ไร้ความคิด ไร้ความฝัน ไร้กำลังกายใจ

สับสน วุ่นวาย ทุกข์ทน

เหมือนความคิด ที่ไม่ใช่ความคิด

เหมือนมีฝัน แต่ไร้ ซึ่งความฝัน

เหมือนไม่เหงา แท้จริง กลับยิ่งเหงา

เหมือนสุขใจ แต่ข้างใน ว่างเปล่า

หลงทาง แท้จริง ฉันหลงทาง

เขาวงกตแห่งจิตใจ ความคิดที่กักขัง

ก่อกำแพง ขังตัวเองสูงขึ้นไป สูงขึ้นไป

แล้วฝังตัวเอง ลงในส่วนที่ลึกที่สุด ท่ามกลางความมืดมน และสูญเสียจิตวิญญาณอย่างช้าๆ โดยที่แสงสว่าง ไม่อาจส่องถึง

ไม่อาจก้าวเดินต่อ ไม่อาจเดินถอยหลัง และตายลงไปอย่างไร้ค่า

สูญสลาย และไม่มีใครจดจำ และไม่เหลืออะไรอีกต่อไป